Στο βαθμό 11, η Σβιτλάνα έμεινε έγκυος με τον συμμαθητή της – τότε ήταν σίγουρη ότι ήταν ο έρωτας της ζωής της. Αλλά ο Βίκτορ, όταν έμαθε για την εγκυμοσύνη, εγκατέλειψε το μωρό και εξάπλωσε φήμες για το κορίτσι σε όλο το χωριό. Η Σβιτλάνα και οι γονείς της ντρέπονταν για ένα ανήλικο κορίτσι – με ένα παιδί, τι θα πουν οι άνθρωποι?
Το κορίτσι ήταν τυχερό, ωστόσο, ότι οι γονείς της την υποστήριξαν και την βοήθησαν και το παιδί. Και έτσι, δύο χρόνια αργότερα, αποφάσισε να πάει στο κολέγιο – άφησε την κόρη της με τους γονείς της και πήγε στην πόλη. Μπήκε στη Σχολή Οικονομικών και ταυτόχρονα η Σβιτλάνα βρήκε μια δουλειά μερικής απασχόλησης ως σερβιτόρα σε ένα από τα εστιατόρια της.
Εκεί γνώρισε τον Ορέστη – νεαρό, όμορφο και καθόλου φτωχό. Ο άνδρας ερωτεύτηκε αμέσως το κορίτσι και ήταν έτοιμος να κάνει τα πάντα για εκείνη. Ρομαντικές συναντήσεις, γλυκά φιλιά – και Σβιτλάνα μετακόμισαν με τον Ορέστη.
Από εκείνη τη στιγμή, άρχισαν να σχεδιάζουν το γάμο τους. Το κορίτσι φυσικά αμέσως του είπε για την κόρη της – Ορεστ είπε ότι αυτό δεν είναι πρόβλημα.
Της έδωσε ακόμη και χρήματα για να αγοράσει ρούχα και παιχνίδια. Με τον καιρό, η Σβιτλάνα άρχισε να συζητά το θέμα της μετακίνησης της κόρης της σε αυτούς. Φανταστείτε την έκπληξή της όταν ο σύζυγός της δεν της άρεσε. Είπε σταθερά ότι κατάλαβε ότι αγαπούσε την κόρη του, αλλά τον άφησε να ζήσει ακόμα στο χωριό.
Γιατί χρειάζονται τώρα παιδιά? Σε γενικές γραμμές, το παιδί είναι συνηθισμένο στους παππούδες του και δεν υπάρχει χώρος για αυτόν εδώ. Η Σουιτλάνα σοκαρίστηκε και δεν ήξερε τι να πει – αγαπούσε την Ορέστα. Αλλά τα τελευταία λόγια του συζύγου της τη βοήθησαν να πάρει τη σωστή απόφαση: “Πρέπει να καταλάβετε ότι δεν είμαι.
Έτσι κάντε μια επιλογή – μου ή Ίννα. Νομίζω ότι θα κάνετε το σωστό και θα συνεχίσουμε να ζούμε όπως πριν είπε ο – με πεποίθηση. Το κορίτσι δεν είπε τίποτα. Αλλά την επόμενη μέρα, όταν ο Ορέστης επέστρεψε στο σπίτι, δεν υπήρχε ούτε το Λουλούδι ούτε τα πράγματά της, αλλά υπήρχε μια σημείωση.
