Πρόσφατα, υπήρξε μια σύγκρουση στην οικογένειά μου. Είμαι εξήντα χρονών. Έτσι συνέβη ότι η προσωπική μου ζωή δεν λειτούργησε. Ήμουν σε μια μακροχρόνια σχέση με έναν άνδρα που διήρκεσε σχεδόν δεκαπέντε χρόνια, αλλά στη συνέχεια χωρίσαμε όταν συνειδητοποιήσαμε ότι τα συναισθήμα. Δεν είχαμε παιδιά μαζί επειδή ήταν στείρα. Αλλά υιοθετήσαμε ένα μικρό κορίτσι από το ορφανοτροφείο.
Μόλις είδαμε τη Σόφια, το κοριτσάκι έπεσε στις καρδιές μας. Αμέσως καταλάβαμε ότι ήταν δικό μας. Προσπάθησα να δώσω στο κορίτσι μια καλύτερη παιδική ηλικία και όλες τις ευκαιρίες για ανάπτυξη. Η μοίρα της αδερφής μου ήταν πολύ διαφορετική.
Η Ταμάρα είναι πέντε χρόνια νεότερη από μένα. Παντρεύτηκε σε ηλικία δεκαοκτώ ετών και έχει τρία παιδιά με τον σύζυγό της. Αντιμετωπίζει τα παιδιά του μάλλον ανεύθυνα, προτιμώντας να ξοδεύουν χρήματα για τις δικές του απολαύσεις, αγοράζουν ακριβά ρούχα και φίλους.
Σκέφτεται ελάχιστα το μέλλον των παιδιών του. Αλλά για κάποιο λόγο η Ταμάρα ήταν πάντα πιο αγαπητή στην οικογένειά μας. Πρόσφατα γιορτάσαμε τα γενέθλιά μας. Εξήντα χρόνια. Πολλοί φίλοι και συγγενείς συγκεντρώθηκαν και έβαλα ένα πλούσιο τραπέζι. Κατά τη διάρκεια της γιορτής η Ταμάρα έπινε πάρα πολύ και η γλώσσα της χαλάρωνε.
Ρώτησε δυνατά σε όλους: “ Πότε θα παραδώσεις το σπίτι στα παιδιά μου? Ήμουν πολύ έκπληκτος. -“τα παιδιά σας? Έχω μια κληρονομιά. Και ξαφνικά οι γονείς της Ταμάρα την στήριξαν. Άρχισαν να μου αποδεικνύουν ότι τα παιδιά της Ταμάρα ήταν πιο κοντά μου και ότι δεν έπρεπε να φύγω από το σπίτι χωρίς παιδί.
Παρεμπιπτόντως, έχω ένα διαμέρισμα τριών δωματίων, για το οποίο έσωσα τη δική μου δουλειά. Και γενικά, τέτοιες συνομιλίες διεξάγονται καλύτερα όταν είμαι ζωντανός και καλά. Σε περίπτωση που έκανα μια διαθήκη στην οποία άφησα τα πάντα στην κόρη μου.
