Παντρεύτηκα πριν από τέσσερα χρόνια. Ο αδελφός του συζύγου μου, Τζον, παντρεύτηκε επίσης εκείνη τη χρονιά. Η γυναίκα του εργάζεται για μια αεροπορική εταιρεία. Τα εισιτήρια βγαίνουν φθηνά και πετούν τρεις ή τέσσερις φορές το χρόνο σε διακοπές.
Σχεδιάζουν τις διακοπές τους καλά, αλλά δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα με το διαμέρισμα. Ζω στο διαμέρισμα του άντρα μου. Τους αγόρασε πριν από το γάμο και ήταν δύσκολο για αυτόν να πληρώσει πίσω το δάνειο. Λόγω του διαμερίσματος, απέκτησε τη συνήθεια της αποταμίευσης.
Σκέφτηκα με τον ίδιο τρόπο που έκανε. Δεν δώσαμε ο ένας στον άλλον δώρα, και όλο αυτό το διάστημα ήμασταν σε διακοπές μόνο δύο φορές. Τώρα ο σύζυγός μου κερδίζει περισσότερα και αποφασίσαμε να αγοράσουμε ένα μεγαλύτερο διαμέρισμα. Όσο το παιδί μας είναι μικρό, θέλουμε να κινηθούμε. Θα νοικιάσουμε το διαμέρισμα του συζύγου.
Μόνο εδώ προέκυψε το πρόβλημα. Ο Ιωάννης και η σύζυγός του ζουν σε ένα διαμέρισμα που ανήκει στους συγγενείς της πεθεράς. Έπρεπε να ζήσουν εκεί μόνο λίγους μήνες μετά το γάμο τους, αλλά έμειναν για μερικά χρόνια. Τώρα αυτοί οι συγγενείς θέλουν το διαμέρισμα πίσω, και η πεθερά μου αποφάσισε είτε να τους αφήσουμε να ζήσουν στο διαμέρισμα του συζύγου της.
Εάν ζουν στο διαμέρισμά μας και δεν μπορούμε να το νοικιάσουμε, δεν θα μπορέσουμε να πάρουμε ένα δάνειο. Θέλαμε να εξοφλήσουμε το δάνειο με τα χρήματα από την ενοικίαση ενός διαμερίσματος. Η διαβίωση πέντε σε ένα διαμέρισμα δύο δωματίων, επίσης, δεν είναι μια επιλογή.
Πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω από τα σχέδιά μας. Η πεθερά δεν ενδιαφέρεται για τη ζωή του μεγαλύτερου γιου, σκέφτεται μόνο τον νεότερο. Αυτό δεν είναι δίκαιο. Ο Γιαν δεν κερδίζει καν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, δεν θέλει να αλλάξει τίποτα στη ζωή του. Και πρέπει πάντα να τους σώζουμε. Τώρα δεν ξέρω πώς να προστατεύσω τον άντρα μου από αυτή την πίεση. Η πεθερά δεν θα αφήσει να φύγει μέχρι να φτάσει στη δική της.
