Απλά δεν έχουμε το συνολικό ποσό για το διαμέρισμα – η κουνιάδα μου πιστεύει ότι το διαμέρισμά μου πρέπει να πωληθεί προς όφελος της οικογένειάς της
Ο σύζυγός μου και εγώ είμαστε παντρεμένοι εδώ και 7 χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα εργαστήκαμε και καταφέραμε να σώσουμε για το σπίτι των ονείρων μας, το χτίσαμε μόνοι μας.
Ζούσαμε στο διαμέρισμα του συζύγου μου πριν. Το ανακαίνισε με την οικογένειά του λίγο πριν το γάμο μας. Αλλά παρά το πέρασμα τόσων πολλών ετών, η κατάσταση του διαμερίσματος είναι πολύ καλή.
Ως εκ τούτου, όταν μετακομίσαμε σε ένα νέο σπίτι, καμία ενοικίαση δεν ήταν μια επιλογή επειδή δεν θέλαμε η κατάσταση του διαμερίσματος. Αποφασίσαμε ότι είναι καλύτερα να το αφήσουμε να μείνει άδειο.
Την ίδια στιγμή, οι γονείς μου μου έδωσαν ένα άλλο διαμέρισμα στην πόλη. Επίσης δεν θέλαμε να το πουλήσουμε.
Ο σύζυγός μου και εγώ αποφασίσαμε ότι λίγο αργότερα θα κάναμε κάποιες μικρές καλλυντικές επισκευές και να αγοράσουμε κάποια φθηνά έπιπλα. Θα προετοιμάσουμε τα πάντα για τους ενοικιαστές, έτσι ώστε να μην είναι πολύ άθλια.
Μέχρι τότε, το διαμέρισμα ήταν άδειο. Αυτό ήταν που τράβηξε την προσοχή της κουνιάδας μου όταν καθόμασταν στο οικογενειακό δείπνο.
Άρχισε να μιλάει για το γεγονός ότι έχουμε δύο διαμερίσματα που απλά στέκονται. Ένα φυσικά είναι απαραίτητο, αλλά δύο είναι απολύτως περιττά. Ειδικά όταν πρέπει να στηρίζεις την οικογένειά σου.
Το γεγονός είναι ότι αυτή και ο σύζυγός της επρόκειτο να αγοράσει ένα διαμέρισμα. Είχαν περίπου το μισό ποσό που δεν βιάζονταν να πάρουν υποθήκη επειδή και οι δύο είχαν μικρούς μισθούς.
Το θέμα δεν ήταν σε μια πολύ ευχάριστη κατεύθυνση. Η αδελφή της εξήγησε το όραμά της. Ότι θα πρέπει να πουλήσει το διαμέρισμά μας, να βοηθήσει την και το σύζυγό της με τα έσοδα από την πώληση, και να αφήσει το. Θα εξηγήσω ότι δεν ήταν ανιδιοτελές, σχεδίαζαν να μας δώσουν αυτό το ποσό με την πάροδο του χρόνου (αλλά είναι μερικά χρόνια!).
Μπορούσα να δω τον άντρα μου να νιώθει άβολα. Το θέμα είναι ότι προσπαθούμε ήδη να βοηθήσουμε την οικογένειά μας όποτε είναι δυνατόν, όχι μόνο σωματικά αλλά και οικονομικά. Αλλά είναι πολύ σοβαρό αίτημα.
Έτσι αποφάσισα να απαντήσω στην αδελφή μου. Της είπα ότι ήταν μια μεγάλη απόφαση. Αυτή και ο σύζυγός της θα έχουν ένα διαμέρισμα, και εγώ δεν θα έχουν ένα διαμέρισμα πια. Μόνο ένα μικρό μέρος των κεφαλαίων θα παραμείνει στο λογαριασμό.
Επίσης, δεν είναι γνωστό πότε θα εξοφληθούν τα υπόλοιπα χρήματα. Έτσι, τέτοια σοβαρά οικονομικά θέματα θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με τη μέγιστη σοβαρότητα, παρά το γεγονός ότι είμαστε οικογένεια.
Δεν είναι περίεργο ότι ένας τέτοιος τόνος και μια τέτοια συζήτηση στο τραπέζι φαινόταν ακατάλληλη για όλους. Η κουνιάδα μου με κοίταξε απερίσκεπτα και ο σύζυγός μου άλλαξε ομαλά το θέμα.
