Από το πρωί, όλα ήταν μια χαρά. Ο σύζυγός μου πήγε τον γιο μου στο σχολείο και η κόρη μου έμεινε στο σπίτι επειδή δεν είχε πάει ακόμα στον παιδικό σταθμό. Ήταν σχεδόν έξι ετών και ένα πολύ έξυπνο κορίτσι.
– Έπρεπε να πάω στη δουλειά για να στείλω μια παραγγελία που είχα ήδη τελειώσει.
Έτσι φάγαμε πρωινό και την πήγα στον παππού και τη γιαγιά της.
– Η μαμά θα διαλέξει τα χρήματα στην τράπεζα και μετά θα πάμε στο καφέ! – Της το είπα, τη φίλησα και έφυγα για τη δουλειά.
Δεν αφήνω συχνά τα παιδιά με τους παππούδες τους, μόνο όταν υπάρχει επείγουσα ανάγκη. Αυτό συνέβη σήμερα. Η μητέρα μου επέμενε να μείνει περισσότερο η εγγονή της, είχε έρθει και η αδελφή της μητέρας μου, οπότε ήθελαν να απολαύσουν το κοριτσάκι.
Τα κατάφερα σε δύο ώρες και επέστρεψα στους γονείς μου. Εκεί με περίμενε η θεία μου με χλωμό πρόσωπο. Στην αρχή νόμιζα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με την κόρη μου, αλλά έτρεξε να με συναντήσει και κατάλαβα ότι ήταν κάτι άλλο. Τότε μπήκε μέσα η μητέρα μου.
– ‘Έλα μέσα, ας πιούμε έναν καφέ, ας μιλήσουμε’, μου είπε.
– Εντάξει, θα μπω μέσα», συμφώνησα.
Μπήκα στην κουζίνα και οι δύο γυναίκες κάθισαν η μία δίπλα στην άλλη.
– Τι διδάσκεις σε αυτό το κορίτσι; – Ξεκίνησε η θεία.
– Τι εννοείς; Δεν καταλαβαίνω. Γιατί δεν μου μιλάτε με γρίφους;
Όπως αποδείχθηκε, η κόρη μου αποφάσισε να παίξει με κούκλες. Και οι γιαγιάδες της της λένε:
– Όταν μεγαλώσεις, ήρθε η ώρα να κάνεις οικογένεια, τότε θα κουβαλάς τα παιδιά σου σε καροτσάκι και θα τα κουβαλάς στην αγκαλιά σου!
Για μεγάλο χρονικό διάστημα και οι δύο της ζωγράφιζαν όλες τις χαρές της μητρότητας. Ως αποτέλεσμα, το κορίτσι δεν άντεξε και τους το είπε:
– Όταν μεγαλώσω, θέλω πρώτα να σπουδάσω, να πετύχω, να κάνω καριέρα, να απολαύσω τη ζωή και μόνο τότε θα σκεφτώ την οικογένεια και τα παιδιά μου.
Στην αρχή άρχισαν να γελούν μαζί της. Είναι ακόμα νέα, τι καταλαβαίνει! Δήλωσαν ότι θα τη διδάξουν με τον δικό τους τρόπο! Άρχισαν να λένε ότι πρέπει να ζεις για χάρη των παιδιών, ότι ο Κύριος δημιούργησε τη γυναίκα για να είναι νοικοκυρά, για να φροντίζει τον άντρα και τα παιδιά της. Και η κόρη μου τους απάντησε:
– Θα σκεφτεί κανείς τότε την ευτυχία μου; Αν ζω συνέχεια για κάποιον, για ποιον λόγο υπάρχει η ζωή μου;
Προσπαθούσαν να αποδείξουν στο παιδί για πολύ καιρό ότι ήταν ακόμα μικρό και δεν καταλάβαινε. Τόσο πολύ που τίποτα δεν μπορούσε να κλονίσει την κρίση της κόρης μου.
Αφού εξιστόρησαν όλα όσα είχαν συμβεί, υπήρξε μια παύση. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι πραγματικά τους είχε εξοργίσει.
– Επαναλαμβάνει τα λόγια σας! Εσείς της το διδάσκετε αυτό! Δεν θα το είχε σκεφτεί αυτό από μόνη της. Έτσι την αναθρέψατε. Τι είναι όλα αυτά; Εσείς η ίδια είστε μια φυσιολογική σύζυγος και μητέρα, που μεγαλώνει δύο παιδιά. Και τι διδάσκετε στην κόρη σας; Θέλεις να είναι μόνη της;
– Πού σας ήρθε αυτή η ιδέα; Δεν της λέω τίποτα εναντίον των παιδιών και ενός μελλοντικού συζύγου. Αυτή, όπως όλοι οι άλλοι, μπορεί να κάνει οικογένεια και να αποκτήσει παιδιά. Απλά θέλω να είναι ανεξάρτητη, να είναι ευτυχισμένη, να έχει ποικιλία στη ζωή της.
Γιατί να παίζει με πάνες αμέσως μετά το σχολείο; Ορίστε, θεία, έχεις δει τίποτα άλλο στη ζωή σου εκτός από τους γιους σου και τον σύζυγό σου; Όχι. Κι εσύ, μαμά; Επίσης! Πρώτα ο γάμος, μετά τα παιδιά. Έχεις ζήσει για τον εαυτό σου;
Όταν έρθουν τα γηρατειά, δεν είναι για τα σινεμά ή τα εστιατόρια. Αυτά πρέπει να τα κάνεις στα νιάτα σου. Να ζεις για τον εαυτό σου. Είναι λυπηρό στο τέλος των ημερών σου να συνειδητοποιείς ότι έχεις ζήσει τη ζωή σου για κάποιον, δεν έχει πλάκα!
– Γλυκιά μου, είσαι ακόμα νέα, δεν μπορείς να καταλάβεις τα πάντα. Εξάλλου, είναι η ευτυχία των γυναικών – παιδιών και ενός άνδρα. Αρκεί να μην είναι μοναξιά! – είπε η θεία μου.
– Κοιτάζοντας πώς μεγαλώσατε τα παιδιά σας, θέλω η κόρη μου να δημιουργήσει πρώτα τον δικό της κόσμο όπου θα βιώσει την ευτυχία. Και μετά θα εμφανιστούν στον κόσμο της ένας σύζυγος και παιδιά – αυτή ήταν η απάντησή μου.
Η συζήτησή μας έληξε χωρίς αποτέλεσμα. Συνειδητοποίησα ότι μπορεί να τους έκανα να νιώσουν άβολα με αυτά που είπα. Εξάλλου, σε όλη τους τη ζωή δίσταζαν να μιλήσουν δυνατά για αυτές τις σκέψεις και τις επιθυμίες τους. Ντρέπονταν γι’ αυτές.
Η κόρη μου ήρθε σε αυτόν τον κόσμο για να είναι ευτυχισμένη. Και ποια είναι η ευτυχία της – θα το αποφασίσει η ίδια, όχι εμείς γι’ αυτήν. Η κόρη μου και εγώ συγκεντρωθήκαμε κάτω από το σιωπηλό βλέμμα της θείας και της μητέρας μου. Καθώς αποχαιρετιόμασταν, μου είπαν ότι δεν ήμουν σωστή μητέρα και ότι δεν είχα διδάξει καλά την κόρη μου.
Δεν συμφωνώ με αυτό. Νομίζω ότι έχω δίκιο!