Επί του παρόντος, η κόρη μου ζει στην πόλη, και εμείς με τη σύζυγό μου – στην ύπαιθρο. Δεν είμαστε συνηθισμένοι στη φασαρία της πόλης, οπότε δεν πρόκειται να κινηθούμε. Η κόρη μου ζει στο διαμέρισμά της, το οποίο αγοράσαμε για εκείνη.
Φυσικά, σώσαμε πολύ καιρό, αλλά άξιζε τον κόπο επειδή η κόρη τώρα σπουδάζει στο πανεπιστήμιο και η ζωή γι ‘αυτήν είναι απαραίτητη. Μας επισκέπτεται συχνά, το ίδιο και εμείς. Αυτή τη φορά είχα κάποια πράγματα να κάνω στην πόλη, οπότε αποφάσισα να πάω, και παρεμπιπτόντως να κάνω την κόρη μου έκπληξη.
Και έτσι έφτασα στο σπίτι της, κάλεσα την ενδοεπικοινωνία, αλλά μια άγνωστη γυναικεία φωνή απάντησε. Η κόρη μου έχει πολύ νεότερη φωνή, οπότε δεν κατάλαβα ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος. Αποδείχθηκε ότι δεν υπήρχαν μαθητές που ζούσαν στο κτίριο.
Η έκπληξη απέτυχε, έτσι αποφάσισα να καλέσω την κόρη μου. Και τότε μου είπε τα πάντα. Αποδείχθηκε ότι η κόρη μου αποφάσισε να νοικιάσει αυτό το διαμέρισμα, και η ίδια μετακόμισε σε μια άλλη, πιο άνετη περιοχή, η οποία ήταν έκπληξη.
Τη ρώτησα πού πήρε τα χρήματα για το διαμέρισμα, και εκείνη ήσυχα, ντροπιασμένη, απάντησε ότι ζούσε με το φίλο της. Γι’ αυτό δεν ήθελε να μας πει για την κίνησή της. Δεν στάθηκα με τον τρόπο της κόρης μου, αφήστε την να κάνει ό, τι θέλει, αλλά δεν πρέπει να το κρατήσει από μας. Και όταν είπα στη γυναίκα μου γι ‘αυτό, γελώντας, είπε: – Δεν ήταν για τίποτα ότι δεν πήγε στα οικονομικά!
