Η Έλενα ήταν κουρασμένη όταν γύρισε σπίτι. Ο σύζυγός της την ακολούθησε. Δεν ήθελαν να μιλήσουν. Η Λένα ήταν πολύ κουρασμένη γιατί ήταν μια δύσκολη μέρα. «Λένα, πρέπει να μιλήσουμε», είπε ο Βίκτωρ. «Τώρα;» «Ναι, αύριο θα αλλάξουν πολλά στη ζωή μας.
Δεν θέλω να εκπλαγείς. Θέλω να σου τα πω όλα εκ των προτέρων». – Εντάξει, ελπίζω να θέλεις να εξηγήσεις γιατί έκανα πίσω από τη σημερινή συμφωνία. Δεν μου άρεσε ο πελάτης. Δεν θέλω να δουλέψω μαζί του. Αποφάσισα ότι δεν χρειαζόμαστε αυτή τη συναλλαγή.
Αλλά δεν ήθελα να μιλήσουμε γι’ αυτό. Τότε για ποιο πράγμα; Έχω μια άλλη γυναίκα και την έχω εδώ και πολύ καιρό. Ήμουν ευτυχισμένος με την κοινή μας ζωή. Για να είμαι ειλικρινής, δεν είχα προγραμματίσει να πάω σε εκείνη, αλλά μου έκανε σανό πριν από μερικούς μήνες.
Και δεν μπορούσες να το κάνεις. Τι συμβαίνει; Η Ωλένα άρχισε να αναπολεί την κοινή τους ζωή. Γνωρίστηκαν στο ινστιτούτο και παντρεύτηκαν. Μετά ξεκίνησαν μια εταιρεία μαζί. Σύντομα ήταν επιτυχημένοι, είχαν χρήματα, αγόρασαν ένα διαμέρισμα, στη συνέχεια ένα δεύτερο. Αλλά δεν είχαν παιδιά… – Θέλεις να πας σε αυτήν; – Όχι. Θέλω να φύγεις. Σου είπα ήδη, έχω ένα γιο.
Έναν κληρονόμο. Χρειαζόμαστε ένα διαμέρισμα. Η Οξάνα και ο γιος μου μετακομίζουν αύριο. – Περίμενε, τι εννοείς αύριο; Είναι και δικό μου διαμέρισμα. Αν θέλεις να ζήσεις με την ερωμένη σου, να είσαι ευπρόσδεκτος. Αν θέλεις διαζύγιο, κάντο. Αλλά έχουμε μεγάλη περιουσία. Θα μοιραστούμε το διαμέρισμα. Αν θέλεις να το κρατήσεις, εντάξει, τότε πλήρωσε μου το μερίδιό μου.
Και εκτός αυτού, δώσε μου χρόνο να τα μαζέψω, να βρω ένα νέο μέρος να μείνω… Τι θα γίνει με την εταιρεία; Δεν πρόκειται να τη μοιραστώ μαζί σου. Η εταιρεία είναι στο όνομά μου και το διαμέρισμα είναι στα ονόματα και των δυο μας, αλλά είμαι σίγουρος ότι μπορώ να σου τα πάρω όλα. Δεν πρόκειται να το μοιραστώ μαζί σου. Σε προειδοποιώ ότι δεν σε θέλω πια σε αυτό το σπίτι ή στη ζωή μου. Είσαι ελεύθερος.
Και αύριο θα έρθει εδώ η Οξάνα. Αν δεν πάρεις τους λόγους σου, θα τους πετάξω και θα αλλάξω τις κλειδαριές στο διαμέρισμα. Αυτό είναι όλο. Η Έλενα έβγαλε πρώτα μια βαλίτσα. Μετά την άλλη. Βρήκε σακούλες και κουτιά. Αν έπρεπε να πακετάρει, πακετάρισε όσα περισσότερα μπορούσε. Ο Βίκτορ είχε προφανώς αποκοιμηθεί. Μάζεψε τα πιο πολύτιμα πιάτα και μερικές αντίκες.
Στις 3 τα ξημερώματα άνοιξε την πόρτα του υπνοδωματίου και άναψε το φως. «Τι κάνεις;» Ο Βίκτωρ πετάχτηκε πάνω. «Πακετάρω, φυσικά». Το πρωί σήκωσε το τηλέφωνο και άρχισε να ψάχνει για δικηγόρο. Ο σύζυγός της δεν είχε πρόσβαση στους λογαριασμούς της. Οι δικηγόροι ήταν έτοιμοι να τη συναντήσουν.
Η Έλενα περιέγραψε εν συντομία στον δικηγόρο όλα τα γεγονότα που είχαν λάβει χώρα στη ζωή της τις τελευταίες 24 ώρες. Ο Αλεξάντερ Στεπάνοβιτς παρέμεινε σιωπηλός για πολλή ώρα, παρακολουθώντας τη γυναίκα με ενδιαφέρον. «Συμβαίνει κάτι;» «Συγγνώμη, για να είμαι ειλικρινής, περίμενα να δω άλλη μια γυναίκα-τρόπαιο.
Μια νεαρή. Και εδώ… είμαι λίγο έκπληκτος». – Τόσο ζωντανή. Ο Oleksandr κούνησε το κεφάλι του: – Έχω μια ερώτηση όχι για σένα. Έχω ερωτήσεις για τον σύζυγό σας. Πέρα από το γεγονός ότι είναι απλά ένα κάθαρμα, που αφήνει μια τέτοια γυναίκα….
Δεν καταλαβαίνω σε τι υπολογίζει. Το διαμέρισμα αγοράστηκε σε γάμο και είναι κοινόχρηστο. Η εταιρεία είναι επίσης πεντακάθαρη: πρέπει να μοιραστεί. «Με συγχωρείτε, Έλενα, αλλά μπορώ να σας ζητήσω τα προσωπικά σας γεύματα;» «Ναι», απάντησε εκείνη. «Και τα χρήματα; Πώς σκοπεύετε να μοιραστείτε το κεφάλαιό σας;»
«Δεν είχαμε ποτέ κοινό προϋπολογισμό, τα χρήματά μου είναι μαζί μου. Το αυτοκίνητο είναι επίσης καταχωρημένο στο όνομά μου, δεν διεκδικώ δικαιώματα στο αυτοκίνητό του. Με ενδιαφέρει το διαμέρισμα, η επιχείρηση και η ντάκα – η υπόθεσή σας είναι εύκολο να κερδηθεί.
Θα χαρώ αν αποφασίσετε να συνεργαστείτε μαζί μου, αλλά κάθε δικηγόρος μπορεί να χειριστεί μια τέτοια υπόθεση. Πες μου, πού θα μείνεις; – Θα προσπαθήσω να πάω σπίτι. Αλλά αν κρατήσει την υπόσχεσή του και αλλάξει τις κλειδαριές, θα πρέπει να ψάξω για άλλο μέρος.
– Τώρα θα συντάξουμε μια αίτηση διαζυγίου. Και μια αίτηση για τη διανομή της περιουσίας και των τσεκουριών…». Ο Oleksandr της έδωσε τα κλειδιά. «Τι είναι αυτό;» – ρώτησε καχύποπτα η Ολένα. «Τα κλειδιά του δεύτερου διαμερίσματός μου. Συνήθως εκεί μένουν φίλοι, συνάδελφοι ή οι πιο καλοί μου πελάτες.
Το διαμέρισμα είναι άδειο τώρα. Θα σου στείλω μήνυμα με τη διεύθυνση». – Όχι… – Μην αρνείσαι, Έλενα, θα ζήσεις σε καλές εποχές, μακάρι τουλάχιστον ένα από τα προβλήματά σου να λυθεί εύκολα. Η Ωλένα επέστρεψε στο διαμέρισμά της, κοιμήθηκε για λίγο και μετά πήγε στον άντρα της.
Ο Βίκτορ άλλαξε τις κλειδαριές. Για μεγάλο χρονικό διάστημα κανείς δεν απαντούσε στις κλήσεις της. Τελικά, η πόρτα άνοιξε και η Ελένα είδε μια νέα και πολύ έξυπνη γυναίκα. «Ξύπνησες το παιδί μου. Μην κάνεις θόρυβο. Ο Βίκτωρ δεν είναι εδώ. Αυτό είναι το σπίτι μου τώρα.
– Έχω κάποιες ερωτήσεις. – Μίλα πιο δυνατά. – Θέλω να μάθω πόσο χρονών είναι ο γιος σας. – Οκτώ μηνών. – Γιατί συμβαίνει αυτό τώρα; Γιατί όχι πριν από οκτώ μήνες; – Αγαπώ τον Viktor, δεν ήθελα να τον πιέσω, αλλά δεν συμφώνησε σε διαζύγιο. Και τότε του είπα ότι είτε θα μετακομίσω εδώ μέχρι το τέλος της εβδομάδας, είτε θα πάω στο σπίτι της μητέρας μου στο Zhytomyr, και δεν θα ξαναδεί ποτέ τον Hay.
Η διαδικασία ήταν πολύ περίπλοκη και χρονοβόρα. Η Olena ζούσε στο διαμέρισμα του Oleksandr για αρκετούς μήνες. Ήταν όχι μόνο πελάτισσα αλλά και φίλη για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο Βίκτορ συμπεριφερόταν απαίσια. Δεν ερχόταν στις συνεδριάσεις του δικαστηρίου, θύμωνε. Κατάφερε να παραποιήσει τα έγγραφα ιδιοκτησίας της εταιρείας.
Ή ίσως ήταν πραγματικά έγγραφα που η Έλενα είχε υπογράψει κατά λάθος σε μια στοίβα χαρτιά. Η ουσία ήταν ότι αντί για τη Γέλενα, ο φίλος του Στας ήταν τώρα συνιδιοκτήτης της εταιρείας. «Sasha», είπε η Yelena ένα βράδυ, »ίσως θα έπρεπε να εγκαταλείψουμε αυτή την εταιρεία. Θα πληρώσουμε το διαμέρισμά μου. Και για την ντάκα. Θα ξεκινήσω μια νέα εταιρεία και τέλος».
– Δεν πρόκειται μόνο για την εταιρεία σου. Ο σύζυγός σας έχει ξεπεράσει τα όρια. Δεν σου έχω πει τα πάντα, αλλά διαδίδει φήμες για σένα και… Δεν θα έπρεπε να σου το πω αυτό… – Σάσα, ξέρεις ότι θα το μάθω ούτως ή άλλως – ο Βίκτορ μιλάει για το πώς στην αρχή της κοινής σας ζωής μασούσες την απιστία του, έμεινες έγκυος από άλλον άντρα, αλλά δεν άφησε παιδί, οπότε δεν κάνατε παιδιά.
Η Ωλένα ανασκουμπώθηκε σοκαρισμένη. Δάκρυα έτρεξαν στα μάτια της. Τότε ξαφνικά στράφηκε προς τον σύζυγό της και τον φίλησε στα χείλη. «Εγώ είμαι σύμφωνη, αλλά… θέλεις να μου εξηγήσεις;» «Μόλις μου άνοιξες τα μάτια και με βοήθησες να πάρω τη σωστή απόφαση. Αύριο θα συναντήσω τον Βίκτορ και θα τελειώσουμε όλη την ιστορία. Και μετά θα ξεκινήσουμε μια καινούργια. Τη δική μας, μαζί σου», είπε.
Την επόμενη μέρα η Ωλένα περίμενε τον Βίκτορ σε ένα μικρό πάρκο. Παλιά ήταν το σπίτι τους. Ο άντρας ήταν πολύ απρόθυμος να τη συναντήσει – Τι; Διάλεξες αυτό το μέρος για κάποιο λόγο; Αποφάσισες να φέρεις πίσω παλιές αναμνήσεις; – Όχι. – Απλά δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εδώ. Ήρθα να σας δώσω αυτό – του έδωσε έναν φάκελο – Τι είναι; – Ρώτησε.
– ‘Θυμάσαι πριν από περίπου πέντε χρόνια όταν ήμασταν στην κλινική για ένα τσεκ-απ; «Θυμάμαι ότι είπαν ότι είχες προβλήματα… δοκιμάσαμε φάρμακα, αλλά δεν βοήθησαν». «Σου είπα ψέματα τότε», απάντησε η Έλενα. ‘Απλώς σε αγαπούσα πολύ… γενικά, δεν ήμουν εγώ αυτή που είχε προβλήματα. Τα προβλήματα ήταν μέσα σου, δεν μπορούσες να κάνεις παιδιά».
Με αυτά τα λόγια σηκώθηκε από το παγκάκι και έφυγε από το πάρκο. Ξαφνικά είδε τον Oleksandr με ένα τεράστιο μπουκέτο τριαντάφυλλα. «Τι κάνεις εδώ;» – ρώτησε. «Για κάποιο λόγο ήμουν σίγουρος ότι θα ήσουν λυπημένος μετά τη συζήτησή σου με τον Βίκτορ. Αποφάσισα να έρθω να σε στηρίξω», είπε. Η Ωλένα αγκάλιασε σφιχτά τον σύζυγό της. ‘Όλα θα πάνε καλά τώρα.
