Ο γέροντας μετακινήθηκε σε δάκρυα, βγήκε από το αυτοκίνητο, υποκλίθηκε και είπε: “Ευχαριστώ, η Σον”. Πήγε στο παλιό του σπίτι, σκουπίζοντας τα δάκρυά του με το χέρι του

Δάκρυα εμφανίστηκαν στα μάτια του γέροντα, βγήκε από το αυτοκίνητο, υποκλίθηκε και είπε: “Ευχαριστώ, σον”. Και πήγε στο παλιό του σπίτι, σκουπίζοντας δάκρυα με το χέρι του. Τυπικά, οι οδηγοί ταξί σταματούν σε αυτό το μέρος, κοντά στη στάση λεωφορείου.

Σταμάτησα εκεί για να μην αναβοσβήνω το αυτοκίνητό μου στο δρόμο, γιατί αυτό το τηλέφωνο ήταν πραγματικά σημαντικό. Μίλησα μόνο για ένα λεπτό, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ένας ξηρός γέρος σε ένα σακάκι και γραβάτα σηκώθηκε από το παγκάκι και περπάτησε.

Χτύπησε ελαφρά πάνω στο ποτήρι, δεν χτύπησε καν, αλλά το γρατζούνισε μέτρια. Άφησα το παράθυρο και ο παππούς μου με ρώτησε ήσυχα: “Συνού, είσαι οδηγός ταξί;”. Είπα αντίο στον συνομιλητή και απάντησα: “Νίε, δεν είμαι ”. “Όχι, πατέρα, δεν είμαι οδηγός ταξί, πού πας;”.

– “Το κοντινό, μόνο τρία χιλιόμετρα.” – Καθίστε, πατέρα, θα σας πάω εκεί. Είχαμε φύγει. Ανέπνεε βαριά, απλά επειδή ήταν πολύ γέρος, και μου είπε ότι οδηγούσε ένα μίνι λεωφορείο στην κλινική κάθε μέρα, πληρώνοντας 18 χρυβνίες. Καθημερινά – 18 χρυβνία. Αλλά σήμερα σταμάτησε στην κλινική και έχασε το μίνι λεωφορείο, περίμενε για το επόμενο πολύ καιρό και δεν μπορούσε να περπατήσει. Κάθισα και τον άκουσα, πολλές σκέψεις στροβιλίστηκαν στο κεφάλι μου, και δεν ήξερα τι να πω σε αυτόν τον ξηρό γέρο.

Ζήτησα μόνο τον δρόμο, τίποτα περισσότερο, απλά τον οδήγησα ανόητα και έμεινα σιωπηλός. Ζούσε στο τέλος του δρόμου και το σπίτι του με κεκλιμένη οροφή ήταν σχεδόν αόρατο πίσω από τα σπίτια.“Όχι, φτάσαμε εδώ, γογγύλια. “Όχι, Πατέρα, δεν θα πάρω χρήματα από σένα, δεν μπορώ να τα πάρω, για όλα όσα πλήρωσες κατά τη διάρκεια της ζωής σου”. Στα μάτια του γέροντα εμφανίστηκαν δάκρυα, βγήκαν από το αυτοκίνητο και υποκλίθηκαν: “Ευχαριστώ, υδρό”. Πήγε στο παλιό του σπίτι, σκουπίζοντας τα δάκρυά του με το χέρι του.

Και εγώ, ένας υγιής 47 χρονος άνδρας, καθόμουν εκεί με ένα τσούλα στο λαιμό μου, παρακολουθώντας την άδειά της. Σκέφτηκα, φυσικά, ότι η χώρα μας είναι διάσημη για τη νίκη πρωταθλήματα και την Ευρωβίζιο, και οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι σημαντικοί. Και συνειδητοποίησα ότι θα έπρεπε να είμαι αυτός που θα τον υποκλιθώ τώρα. Ντρέπομαι για τη χώρα μας. Αυτό είναι που ντρέπομαι.Οι άνθρωποι, τους βοηθούν όσο μπορείτε, δεκάρα, ουρά στην κλινική, παίρνουν σπίτι, διασχίζουν το δρόμο!!!

 

Related Posts

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *