Ο σύζυγός μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη χώρα. Είμαστε μαζί ένα χρόνο. Ο Μιχάλ είναι ένα καλό, εργατικό αγόρι, τα πηγαίνουμε καλά. Το μόνο πράγμα που παρεμβαίνει στην ειρηνική οικογενειακή ζωή μας είναι οι συγγενείς του.
Ζούμε με τον Μάικλ στο διαμέρισμά μου. Από τότε που ο σύζυγός μου μετακόμισε σε μένα, το σπίτι μου έχει γίνει ένα ξενοδοχείο για όλους τους αγαπημένους του. Στην αρχή ήμουν σιωπηλός, σκέφτηκα ότι δεν υπήρχε τίποτα κακό με αυτό αν βοηθούσαμε τους συγγενείς του.
Αλλά για τον τελευταίο χρόνο όλοι οι – διαφορετικοί θείοι και θείες, ανίψια και ανιψιές, ξαδέλφια και πολλά άλλα ήρθαν σε μας. Ο σύζυγος απλώνει τα χέρια του:
– Πώς μπορώ να αρνηθώ τους αγαπημένους μου?
Κανείς δεν με καλεί και ζητά άδεια. Απλά στέλνουν στον σύζυγό τους ένα μήνυμα: „Τώρα θα εμφανιστεί η ” και μετά από λίγες ώρες εμφανίζονται στο κατώφλι. Ναι, ξέρω ότι – είμαι ο ίδιος ένοχος, έπρεπε να σταματήσω αμέσως την άφιξη τέτοιων επισκεπτών, αλλά ήταν δύσκολο για μένα.
Και πρόσφατα, η θεία του συζύγου μου ήρθε και άρχισε να λέει ότι η κόρη της μπήκε στο πανεπιστήμιο και πρέπει να την πάρουμε μέσα.
Ο σύζυγός μου με κάλεσε στην κουζίνα και άρχισε να λέει ότι η άρνηση θα ήταν πολύ δυσάρεστη, γιατί ήταν η θεία του και ήταν η ξαδέρφη του. Αλλά όταν ρώτησα τον Μάικλ την τελευταία φορά που μίλησε με αυτόν τον ξάδερφο, δεν μπορούσε να θυμηθεί.
Δεν σκέφτηκα καν, αμέσως αρνήθηκα. Ο σύζυγός μου ανησυχούσε πολύ για την άρνησή μου.
Την επόμενη μέρα ήρθε η μητέρα του για τον άντρα μου.
– Σε μια οικογενειακή συνάντηση αποφασίσαμε – αν δεν μας θεωρείτε οικογένειά σας, τότε ο γιος μου δεν είστε κανείς. Γι ‘αυτό τον παίρνω – θα ζήσει ανάμεσα σε συγγενείς που φροντίζουν.
Ο σύζυγός μου πήγε να πακετάρει τα πράγματα.
– Αλλά αν αλλάξετε γνώμη και αποδεχτείτε την ανιψιά σας, όλα θα πάνε καλά. Σκεφτείτε το.
Έκλεισα την πόρτα πίσω τους με την πρόθεση του διαζυγίου. Η οικογένειά μας είναι μόνο αυτός και εγώ. Και αν δεν το καταλαβαίνει, τότε είναι καλύτερα να χωρίσει τώρα.
