Παντρεύτηκα σε αρκετά ώριμη ηλικία και ο σύζυγός μου ήταν επίσης σχεδόν 30 ετών. Καταφέραμε να πετύχουμε κάποια επαγγελματικά ύψη και αμέσως μετά το γάμο αρχίσαμε να ζούμε μαζί, χωριστά από τους γονείς μας.
Όταν ο Oleg με σύστησε στους γονείς του, μου έκαναν πολύ καλή εντύπωση. Ήταν φανερό ότι και αυτοί με συμπαθούσαν. Είχα ήδη ζωγραφίσει στο μυαλό μου τι υπέροχο γάμο θα κάναμε, τι καλές σχέσεις θα είχαμε με την οικογένεια του συζύγου μου.
Φυσικά, κατά τη διάρκεια της οικογενειακής μας ζωής, ο Όλεγκ και εγώ είχαμε κάποιες οικογενειακές δυσκολίες. Αλλά δεν έδινα μεγάλη σημασία σε αυτό, πιστεύοντας ότι ένας συμβιβασμός θα μπορούσε να βρεθεί σε οποιαδήποτε κατάσταση. Όταν διαφωνούσαμε, προσπαθούσα να του μιλήσω και συνήθως καταλήγαμε σε κάποια λύση.
Μόνο στην πορεία παρατήρησα ότι η συμπεριφορά της πεθεράς μου είχε αλλάξει ξαφνικά. Η Όλγα Πετρόβνα άρχισε να μου φέρεται αγενώς, αντιμετωπίζοντάς με με ένα είδος περιφρόνησης. Δεν κατάλαβα τι της είχα κάνει, μέχρι που μια μέρα άκουσα τον σύζυγό μου να μιλάει στο τηλέφωνο.
Ήταν έξω στο κλιμακοστάσιο όταν δέχτηκε το τηλεφώνημα, ήθελα να του πω κάτι για το ενοίκιο και πλησιάζοντας την εξώπορτα, η οποία ήταν ελαφρώς μισάνοιχτη, άκουσα τα εξής: “Η Μαρίνα αρνείται να μαγειρεύει πρωινό κάθε μέρα! Λέει ότι πρέπει να το κάνω κι εγώ. Δεν τη νοιάζει καν που σηκώνομαι μια ώρα νωρίτερα!
Θυμάσαι που σου έλεγα ότι δεν σιδερώνει πάντα τα ρούχα μου; Αυτή είναι σύζυγος;” παραπονέθηκε ο σύζυγός μου στη μητέρα του. Εδώ όλα στο μυαλό μου μπήκαν στη θέση τους, προφανώς, ο Αλεξέι μοιραζόταν όλες τις διαφωνίες μας.
Προσωπικά πιστεύω ότι τέτοια πράγματα δεν πρέπει ποτέ να βγαίνουν από το σπίτι, οπότε η πράξη του μου φάνηκε πραγματική κακία. Προσβλήθηκα τόσο πολύ που μάζεψα τα πράγματά μου και έφυγα για το σπίτι των γονιών μου την ίδια μέρα, παρόλο που με παρακάλεσε να μείνω.
