Μεγάλωσα σε μια πολύ φτωχή οικογένεια, ο πατέρας μου πέθανε επειδή γκρίνιαζε πολύ, η μητέρα μου με το ζόρι τα έβγαζε πέρα και σε ηλικία 17 ετών έμεινα ορφανή. Πέρασε λίγος καιρός, γνώρισα έναν άντρα, τον αγάπησα πολύ, μου υποσχέθηκε να με παντρευτεί και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι θα είχα ένα στήριγμα και δεν θα χρειαζόταν να ανησυχώ πια για όλα.
Τον εμπιστεύτηκα απόλυτα, αλλά με πρόδωσε, με άφησε όταν έμαθε ότι περίμενα παιδί μαζί του.Δεν ήξερα τι να κάνω σε αυτή την κατάσταση, αλλά αποφάσισα να κρατήσω το παιδί, και τώρα το παιδί μου είναι 4 ετών, και με στήριξε η γιαγιά μου, μια γειτόνισσα, την πρόσεχα συχνά, και στη συνέχεια έγινα νοσοκόμα της.
Εκείνη την ημέρα, πήγα να επισκεφτώ τη γιαγιά μου, μου είπε ότι είχε ένα τεράστιο αρχοντικό, μια όμορφη ντάτσα και πολλά πλούτη και ήθελε να τα αφήσει όλα σε μένα, και φυσικά αρνήθηκα γιατί δεν μπορώ να πάρω ό,τι δεν είναι δικό μου. Όταν άρχισα να αρνούμαι, επέμεινε ούτως ή άλλως, λέγοντας ότι ούτως ή άλλως δεν είχε κληρονόμους και ότι χρειαζόμουν πραγματικά τα χρήματα.
Η γιαγιά μου είπε ότι δεν μου τα έδινε τζάμπα και ότι έπρεπε να φροντίσω τον συγγενή της. Δεν ήθελα να συμφωνήσω, αλλά επέμεινε και είπε ότι ήταν η τελευταία της επιθυμία και έπρεπε να την εκπληρώσω.
Δεν είχα άλλη επιλογή από το να συμφωνήσω σε όλα αυτά, και ο οδηγός, ακούγοντας όλα αυτά, είπε ότι θα με πετάξει- αρνήθηκα γιατί μετά από αυτό το περιστατικό δεν δίνω καθόλου σημασία στους άνδρες. Με υποστήριξε ένας δικηγόρος που ήταν εκεί εκείνη τη στιγμή και είπε ότι θα με συνόδευε. Μετά από αυτό, μου εξήγησε όλες τις αποχρώσεις ώστε να μπορέσω να επιλύσω αυτό το ζήτημα νομικά.
