Η μητέρα μου και ο πατριός μου δεν εγκρίνουν την υποστήριξή μου προς τον αδελφό του μακαρίτη πατέρα μου, πιστεύοντας ότι είναι οι μόνοι που δικαιούνται τη βοήθειά μου. Ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν πέντε ετών και η μητέρα μου ξαναπαντρεύτηκε, επιμένοντας να αποκαλώ τον νέο της σύζυγο “πατέρα”.
Δεν ήταν βίαιος, αλλά πάντα μου γκρίνιαζε για τα πάντα, από τα ρούχα μου μέχρι το πώς έτρωγα και τι έτρωγα, και η μητέρα μου σιωπούσε, φροντίζοντας μόνο να με φροντίζει οικονομικά. Ο πατριός μου παραπονιόταν συχνά για το κόστος της ανατροφής μου, αν και δεν μου αγόραζε πολλά.
Τις ανάγκες μου κάλυπταν κυρίως ο θείος μου και η γιαγιά μου. Η γιαγιά μου ήθελε να με φιλοξενήσει, αλλά η μητέρα μου αρνήθηκε, νοιαζόμενη περισσότερο για την κοινή γνώμη παρά για την ευημερία μου.Καθώς μεγάλωνα, αποκτούσα όλο και περισσότερη αυτοπεποίθηση, γεγονός που οδήγησε σε συγκρούσεις με τη μητέρα μου.
Αφού τελείωσα το σχολείο, αναγκάστηκα να φύγω από το σπίτι, αλλά η γιαγιά και ο θείος μου με στήριξαν χρηματοδοτώντας την εκπαίδευσή μου και βοηθώντας με να βρω δουλειά. Είχα ελάχιστη επαφή με τη μητέρα μου, η οποία ήταν απασχολημένη με τον σύζυγό της.
Τώρα, στην ηλικία των 34 ετών, με οικογένεια και μια επιτυχημένη επιχείρηση, συνεχίζω να υποστηρίζω τον θείο μου, ευγνώμων για τη βοήθειά του στις δυσκολίες του παρελθόντος. Ανακαινίζω το διαμέρισμά του, του αγοράζω ένα αυτοκίνητο και κακομαθαίνω τα παιδιά του με δώρα, παρά τη δυσαρέσκεια της μητέρας μου.
Πιστεύει ότι θα έπρεπε να βοηθήσω εκείνη και τον πατριό μου, αλλά νιώθω υποχρεωμένη σε αυτόν που πραγματικά με στήριξε. Η μητέρα μου έκανε την επιλογή της και εγώ κάνω τη δική μου, προτιμώντας εκείνους που δεν μου γύρισαν ποτέ την πλάτη.
Ο θείος μου παραμένει ο πιο κοντινός μου άνθρωπος, παρόλο που η μητέρα μου το αρνείται. Πιστεύετε ότι κάνω λάθος ή πρέπει να προέχει ο δεσμός μητέρας-κόρης, ανεξάρτητα από το πώς μπορεί να έχει εξελιχθεί η σχέση τους στο παρελθόν;