Συνέβη το καλοκαίρι πριν από ένα χρόνο. Η Βικτώρια στεκόταν στο εμπορικό κέντρο και περίμενε την κόρη της. Είχαν προγραμματίσει μια βόλτα για ψώνια σήμερα. Ξαφνικά, ένας άντρας με φαλακρό κεφάλι και κοιλιά ήρθε από πίσω της.
-Βικτώρια;
-‘νταμ, εσύ είσαι στ’ αλήθεια;
– Η Βικτόρια δεν μπορούσε να αναγνωρίσει αυτόν τον φαλακρό και κάπως παραμελημένο άντρα στον άλλοτε ελκυστικό αρραβωνιαστικό της.
Η Βικτώρια χαμογέλασε μέσα από τον πόνο, δεν μπορούσε να ξεχάσει πώς την είχε προδώσει.
Είκοσι πέντε χρόνια πριν, η Βικτόρια και ο Άνταμ ετοιμάζονταν για το γάμο τους. Ήταν ένα όμορφο ζευγάρι και την ευτυχία τους ζήλευαν πολλοί άνθρωποι.
Η ημέρα του γάμου έφτασε. Στο σπίτι της Βικτόρια επικρατούσε μια γιορτινή διάθεση. Όλοι ήταν απασχολημένοι με τη διακόσμηση και το μαγείρεμα. Η WiKtoria ετοιμαζόταν για το γάμο. Ενώ όλοι, oυμπεριλαμβανομένου του Αδάμ, περίμεναν τη νύφη, ένα αυτοκίνητο σταμάτησε μπροστά από το σπίτι της Βικτώριας από το οποίο βγήκε ένας άγνωστος και άρχισε να ρωτάει για τον Αδάμ και να λέει ότι στην πραγματικότητα ήταν ο πεθερός του.
Η μητέρα της Βικτώριας θεώρησε ότι επρόκειτο για ένα ανόητο αστείο, γι’ αυτό και τον ρώτησε αν έκανε λάθος. Ο άγνωστος τη διαβεβαίωσε ότι όλα ήταν σωστά και ότι η κόρη του ήταν έγκυος στον Αδάμ. Η Βικτώρια παραλίγο να λιποθυμήσει όταν είδε το κορίτσι με τη στρογγυλή κοιλιά.
Εν τω μεταξύ, ο Αδάμ μπήκε στο αυτοκίνητό του και έφυγε.
-Σο Ala (αυτό το κορίτσι) γέννησε ένα κορίτσι … αλλά όχι ένα υγιές…. Τώρα υποφέρουμε , ξέρετε, υπάρχουν προβλήματα από τη γέννηση … και τα πράγματα δεν πήγαν καλά μεταξύ της Ala και εμένα. Η ζωή μας δεν μας ικανοποιεί- είπε ο Αδάμ.
-Καλά, μόνο εσύ φταις που η ζωή σου είναι έτσι,‧ απάντησε η Βικτώρια, σήκωσε τους ώμους της και απομακρύνθηκε με το κεφάλι ψηλά.