Η Nadenka λάτρευε να έρχεται στο χωριό, ειδικά στη λίμνη και στην κερασιά κάτω από το σπίτι. Η μητέρα της έλεγε ότι έκανε τα πρώτα της βήματα κάτω από αυτό το δέντρο. Τα κλαδιά του είχαν ήδη μισοξεραθεί, αλλά κανείς δεν τόλμησε να το κόψει. Χρόνια αργότερα, η Νάντια δεν ζούσε πια εκεί, αλλά επισκεπτόταν τη γιαγιά της όποτε είχε ελεύθερο χρόνο.
Έπιναν τσάι από βότανα και μιλούσαν για τους θρύλους του χωριού, ειδικά για τη λίμνη όπου η Νάντια λάτρευε να κολυμπάει.Μια μέρα, ενώ περπατούσε στην παραλία, βρήκε ένα όμορφο δαχτυλίδι με μια μεγάλη μπλε πέτρα.
Η Νάντια δεν είπε σε κανέναν για το δαχτυλίδι και το φόρεσε στη δουλειά της την επόμενη μέρα. Οι φίλοι της το πρόσεξαν και τη ρώτησαν ποιος της το είχε δώσει. Για κάποιο λόγο, η Nadia είπε ψέματα και είπε ότι ήταν από τον αρραβωνιαστικό της. Εκείνο το βράδυ άρχισε να έχει πονοκέφαλο, αλλά δεν του έδωσε ιδιαίτερη σημασία.
Τις επόμενες εβδομάδες, η Nadia έχασε πολύ βάρος, υπέφερε από αϋπνία και αισθανόταν αδύναμη. Οι γιατροί της είπαν ότι έπρεπε να ξεκουραστεί, οπότε πήρε άδεια και πήγε στο σπίτι της γιαγιάς της. Όταν την είδε η γιαγιά της, κατάλαβε αμέσως ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και της έφτιαξε τσάι.
Η Νάντια είπε στη γιαγιά της για το δαχτυλίδι και η γιαγιά της θυμήθηκε μια τρομακτική ιστορία, αλλά αρνήθηκε να της πει. Είπε στη Νάντια να ξεφορτωθεί το δαχτυλίδι μόνο και μόνο επειδή είχε κακή ενέργεια και μύριζε ρευματικά.
Την επόμενη μέρα η Νάντια έτρεξε στη λίμνη και πέταξε το δαχτυλίδι στο νερό με όλη της τη δύναμη. Μετά από αυτό, κοιμήθηκε σαν μωρό και οι άγνωστες ασθένειές της εξαφανίστηκαν.
Αποφάσισε ότι δεν πρέπει ποτέ να παίρνετε τα πράγματα των άλλων ανθρώπων για τον εαυτό σας, γιατί έτσι παίρνετε την ενέργεια ενός άλλου ατόμου για τον εαυτό σας. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ποια ήταν η τύχη του προηγούμενου ιδιοκτήτη, έτσι δεν είναι;
