Η γιαγιά μου πέθανε πρόσφατα και αποδείχθηκε ότι μου είχε αφήσει το διαμέρισμά της, όπως μου είχε υποσχεθεί πριν από πέντε χρόνια.
Ο σύζυγός μου και εγώ θέλαμε να αγοράσουμε ένα διαμέρισμα, αλλά δεν μπορούσαμε να το αντέξουμε οικονομικά εκείνη την εποχή, οπότε η γιαγιά μου έκανε μια προφορική συμφωνία μαζί μας να μας δώσει το διαμέρισμά της έναντι μηνιαίου ενοικίου.
Ζούσαμε μαζί στο τρίχωρο διαμέρισμά της και πλήρωνα σχεδόν τα πάντα. Πλήρωνα ακόμη και τους ιατρικούς της λογαριασμούς και περιστασιακά βοηθούσα τη μητέρα μου και τη μικρότερη αδελφή μου με χρήματα. Ωστόσο, όταν η μητέρα μου έμαθε για τη διαθήκη, απαίτησε από τον σύζυγό μου και εμένα να μετακομίσουμε για να μπορέσει να γεννήσει ένα διαμέρισμα.
Ήταν έξαλλη γιατί περίμενε ότι θα κληρονομούσε το διαμέρισμα και τώρα το ακίνητο ανήκε επισήμως σε μένα. Η αδελφή μου με υπερασπίστηκε και υπενθύμισε στη μητέρα μου όλα τα χρήματα που είχα ξοδέψει τα τελευταία πέντε χρόνια, τα οποία θα έπρεπε να έχουν υπεραντισταθμίσει την κληρονομιά της γιαγιάς μου.
Όμως η μητέρα μου δεν πείστηκε και προσπάθησε να με πιέσει να της δώσω το διαμέρισμα ή να το πουλήσω και να μοιράσω τα έσοδα σε τρία μέρη. Είμαι πληγωμένη και προσβεβλημένη που η μητέρα μου προσπαθεί να μου πάρει αυτό που μου ανήκει δικαιωματικά.
Δούλεψα σκληρά για να στηρίξω τη γιαγιά μου και είχα πάντα καλή σχέση μαζί της. Τώρα, μετά το θάνατό της, η μητέρα μου σκέφτεται μόνο τον εαυτό της και τις ευθύνες της. Εγώ στέκομαι στη θέση μου και αρνούμαι να εγκαταλείψω ό,τι μου ανήκει δικαιωματικά, ακόμη κι αν αυτό προκαλεί ένταση στην οικογένεια.
