Έζησα και εργάστηκα στην Ιταλία για δέκα χρόνια. Η ζωή στο εξωτερικό είναι μια ενδιαφέρουσα και διαφωτιστική εμπειρία. Έχω μάθει πολλά από την τοπική κουλτούρα, ειδικά από την τοπική κουλτούρα.
Μου άρεσε ιδιαίτερα ο τρόπος με τον οποίο ζουν οι ηλικιωμένοι στην Ευρώπη. Γι’ αυτούς, η ζωή δεν τελειώνει μετά την ηλικία των εξήντα ετών, αλλά απλώς αρχίζει.
Αναλαμβάνουν χόμπι, ταξιδεύουν στον κόσμο και ζουν μια δραστήρια και ευτυχισμένη ζωή.Ήθελα το ίδιο πράγμα, γι’ αυτό πάντα αποταμίευα ένα μέρος του μισθού μου για τα γηρατειά μου. Έχω μια κόρη που παντρεύτηκε πριν φύγω. Ούτε εγώ ξέχασα ποτέ το παιδί μου, στέλνοντας πάντα χρήματα και ακριβά δώρα για τις γιορτές.
Και τώρα είμαι εξήντα τριών ετών και η υγεία μου αρχίζει να καταρρέει. Αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να επιστρέψω στην πατρίδα μου και να απολαύσω το ηλιοβασίλεμα της ζωής. Η κόρη μου με συνάντησε και η συνάντηση ήταν θερμή.
Αλλά την επόμενη μέρα η κόρη μου ήρθε να με δει. Ήξερε ότι είχα φέρει μαζί μου ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για τα γηρατειά μου. Άρχισε να με ικετεύει για χρήματα για ένα διαμέρισμα. – “Έχεις δύο εγγόνια στριμωγμένα σε γωνίες σε νοικιασμένα διαμερίσματα.
Δεν μπορείς να τα αφήσεις έτσι! Όταν υπαινίχθηκα ότι ο σύζυγός της έβγαζε καλά χρήματα και ότι θα μπορούσαν να νοικιάσουν ένα διαμέρισμα μέσω διαδικτύου, η Mila θύμωσε.
-Ναι, φυσικά, και μετά να περάσετε την υπόλοιπη ζωή σας πληρώνοντάς το! Αυτό θέλετε; Είσαι τόσο εγωιστής. Στο τέλος, μου είπε ένα σωρό πράγματα και έφυγε.
