Τα πεθερικά μας κάλεσαν να τα επισκεφτούμε. Όταν κοίταξα το τραπέζι που είχαν στρώσει, τρομοκρατήθηκα.

Προετοιμαζόμουν για την άφιξη των προξενητών εδώ και τρεις ημέρες. Είχα γεννηθεί στο χωριό και συνηθιζόταν να υποδεχόμαστε τους καλεσμένους με ένα γενναιόδωρο τραπέζι. Οι γονείς μου το έμαθαν αυτό, γιατί όταν περίμεναν συγγενείς και φίλους, έσφαζαν ακόμα και ένα γουρούνι, η μητέρα μου μαγείρευε πολλά νόστιμα φαγητά και το τραπέζι λύγιζε.

Η μαμά συνήθιζε να λέει ότι το τραπέζι πρέπει πάντα να είναι γεμάτο, ακόμη και αν ξοδέψεις την τελευταία σου δεκάρα – οι καλεσμένοι πρέπει να φεύγουν ικανοποιημένοι και χορτάτοι. Έχω πάντα μερικά παραδοσιακά πιάτα: ελιές, γεμιστό λάχανο, αλλαντικά, τυρί, λαχανικά, σνακ.

Η κόρη μας παντρεύτηκε πριν από λίγους μήνες. Είχαμε ήδη συναντηθεί με τους προξενητές, αλλά ήταν σε ουδέτερο έδαφος, δεν τους είχαμε επισκεφθεί ακόμη, οπότε ανησυχούσα πολύ για το πώς θα πήγαινε. Κάλεσα τους προξενητές να μας επισκεφθούν. Σκέφτηκα ότι έπρεπε να γνωριστούμε καλύτερα.

Τους κάλεσα την Κυριακή και η προξενήτρα συμφώνησε. Οπότε ετοιμάζομαι. Αγόρασα μερικά είδη παντοπωλείου: προμηθεύτηκα επίσης φρούτα και παγωτό. Με λίγα λόγια, όλα πήγαιναν ρολόι. Οι προξενητές μας ήταν διανοούμενοι. Εργάζονταν ως καθηγητές στο ινστιτούτο. Τους είπα ότι δεν θα βρίσκαμε κοινά θέματα.

Αλλά όλα πήγαν περίφημα. Καθόμασταν εκεί μέχρι το βράδυ, ευτυχώς, είχα ετοιμάσει λίγο φαγητό. Μιλήσαμε για το μέλλον των παιδιών μας. Η κόρη μου και ο γαμπρός μου ήρθαν επίσης στο τραπέζι αργότερα το βράδυ. Οι γονείς του Ιγκόρ μας κάλεσαν την επόμενη εβδομάδα. Έτσι ήμουν σίγουρος ότι θα απολάμβαναν τις συγκεντρώσεις μας.

Χάρηκα τόσο πολύ που έλαβα αυτή την πρόσκληση, που αγόρασα ακόμη και ένα καινούργιο φόρεμα. Έφτιαξα μια τούρτα για να μην πάω με άδεια χέρια. Δεν τρώω κέικ από το κατάστημα γιατί δεν μου αρέσουν. Ο σύζυγός μου ήθελε να φάει μεσημεριανό στο σπίτι, αλλά δεν τον άφησα.

Λένε ότι η προξενήτρα ετοιμαζόταν και θα έρθεις πεινασμένη, δεν θα θέλεις να φας, μπορεί να εκνευριστεί. Το διαμέρισμα της προξενήτρας είχε ένα πολύ κομψό εσωτερικό, καλές ανακαινίσεις και ακριβά έπιπλα. Μου άρεσε πολύ. Ήθελα ακόμη και έναν τέτοιο πολυέλαιο.

Αλλά προς έκπληξή μου, δεν υπήρχαν όρια όταν είδα ένα άδειο τραπέζι. Δεν είχαν προετοιμαστεί για την άφιξή μας; Μας ρώτησαν τι θα θέλαμε: τσάι ή καφέ; Η πεθερά μου ζήτησε ευγενικά τη συνταγή για το κέικ που είχα φέρει. Την επαίνεσε. Ήταν το μόνο πράγμα που φάγαμε. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο να φάμε.

Ο σύζυγός μου πεινούσε και μπορούσα να δω την απογοήτευση στα μάτια του. Έτσι είπα στους προξενητές ότι έπρεπε να φύγουμε. Τους ευχαριστήσαμε ευγενικά και οι συγγενείς μας είπαν ότι θα έρθουν να μας δουν την επόμενη εβδομάδα. Τους άρεσε να περνούν χρόνο μαζί. Φυσικά και τους άρεσε. Σε όλη τη διαδρομή μέχρι εκεί, εγώ σκεφτόμουν αυτή τη δεξίωση και ο σύζυγός μου σκεφτόταν το μπορς που τον περίμενε στο φούρνο.

Related Posts

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *