Ο σύζυγός μου μου είπε ότι κατέθεσε αίτηση διαζυγίου: “Είμαστε μαζί εδώ και 15 χρόνια. Δεν μπορείς να ζήσεις μαζί μου, γι’ αυτό βρήκα κάποια άλλη. Λυπάμαι, Lid. Μάζεψε τα πράγματά του και έφυγε. Δεν χρειάστηκε να χωρίσουμε την περιουσία μας επειδή ζούσαμε στο διαμέρισμά μου, απλά πήρε μέρος των αποταμιεύσεών μας.
Αφού έφυγε ο σύζυγός μου, δεν ήθελα να ζήσω. Ένιωθα σαν μια δυστυχισμένη, άτεκνη και δυστυχισμένη γυναίκα. Ήθελα επίσης παιδιά και προσφέρθηκα να τα υιοθετήσω στον σύζυγό μου, αλλά εκείνος αρνήθηκε. Χάρη στην πρώην πεθερά μου, ανακάλυψα σε ποιον είχε πάει ο σύζυγός μου.Ήρθε σε μένα για τα δενδρύλλιά της.
Η γυναίκα έλαμπε από ευτυχία. “Ποτέ δεν σε συμπάθησα. Είναι καλό που ο Βολόντια ήρθε στα λογικά του και σε άφησε. Παντρεύτηκε τη Σβέτκα και είναι ήδη έγκυος. “Συγχαρητήρια λοιπόν, σύντομα θα γίνω γιαγιά”, είπε η πεθερά μου. Έφυγε και πήγα για ύπνο. Έκλαιγα μέχρι αργά το βράδυ.
Και τότε σκέφτηκα ότι έπρεπε να αλλάξω τη ζωή μου. Έκλεισα εισιτήριο για την Καρέλια. Έκλεισα ένα εξοχικό σπίτι και προετοιμάστηκα για το ταξίδι. Όταν έφυγα από το σπίτι για να πάω στον σιδηροδρομικό σταθμό, ένα σκυλί ήρθε τρέχοντας προς το μέρος μου. Ήταν εξαντλημένο και το λυπήθηκα.
Χωρίς δισταγμό, πήρα το σκυλί και πήγαμε στον κτηνίατρο. Της έκαναν μια ένεση, έγραψαν την τροφή που έπρεπε να αγοράσουμε και μας άφησαν να φύγουμε. Πριν από το ταξίδι, σταματήσαμε σε ένα κατάστημα κατοικίδιων ζώων. Αγόρασα παιχνίδια, κολάρο και τροφή για τον νέο μου φίλο.
Στην Καρέλια, μας συνάντησε ένας άνδρας από τη στρατιωτική βάση: “Δεν μπορείτε να φέρετε σκύλους σε εμάς. Έπρεπε να ρωτήσετε, όχι να την φέρετε”, μας είπε. Αισθάνθηκα τόσο άσχημα. Πήγαμε στο κάμπινγκ σιωπηλά. Το βράδυ ζήτησε συγγνώμη και μας συστήθηκε. Το όνομά του ήταν Ντενί και μου προκάλεσε το ενδιαφέρον.
Λίγες μέρες αργότερα, προσκάλεσε εμένα και τον σκύλο να περάσουμε χρόνο μαζί του. Ο Denis άναψε μια φωτιά και ψήσαμε ζαχαρωτά πάνω της. Με έκανε να θυμηθώ τα παιδικά μου χρόνια. Καθόμασταν συχνά δίπλα στη φωτιά με τον πατέρα μου. Ο Denis και εγώ αρχίσαμε να περνάμε χρόνο μαζί κάθε μέρα. Ο μήνας πέρασε γρήγορα. Δεν ήθελα να φύγω.
Ο Denis ήθελε να μείνουμε. Ήταν πολύ δεμένος μαζί μας. Όταν το τρένο ήταν έτοιμο να φύγει, ο Denis γονάτισε: “Θα γίνεις γυναίκα μου;” “Δεν μπορώ να σου κάνω παιδιά”, του είπα λυπημένη. “Θέλω μόνο εσένα, και αν θέλουμε παιδιά, μπορούμε να τα κάνουμε”, είπε ο Denis. Τότε συνειδητοποίησα ότι έτσι μοιάζει η αληθινή αγάπη, όχι όπως αυτή που είχα με τον πρώην σύζυγό μου.
